Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem sûret ve sîret bakımından insanların en mükemmeli idi. Çok üstün ve yüce sıfatların sahibiydi. Kendisi uzuna yakın orta boylu idi.

Mübarek rengi parlak ve pembe-beyazdı. İki gözü genişçe ve göz kapakları sürmeli gibi siyahça idi.

Mübarek kirpikleri bolca olup, iki kaşına ince ve uzunluk bahşedilmişti. Diş araları hafifçe açık, ağzı geniş ve güzel, alnı geniş ve hilal cebheliydi.

Mübarek yanakları akışlı (uzunca) olup, burnunda hafif bir irtifâ görünmekteydi. Mübarek burnunun ucu ince olup, burnu güzel ve uzun idi.

İki omuz arası geniş, iki eli açık, kemikleri iri, topuk etleri az, sakalı sık, başı büyük ve saçı kulak yumuşaklarına karşı sarkık idi. İki omuzu arasında bir nübüvvet mührü vardı ki, üzerini nur kaplamıştı.

Mübarek teri inci gibi arı-duru, kokusu da misk kokularından daha hoş idi. Yürürken, evvelce çıkmış olduğu yüksek bir yerden iner gibi öne doğru meyillenirdi.

Mübarek eliyle bir kişiyle musafaha ettiği zaman o kişi bütün gün ondan hoş kokular hissederdi. Mübarek elini bir çocuğun başına koyduğu zaman o çocuk diğer çocukların arasından seçilip fark edilirdi.

Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem’in mübarek cemâli dolunay gecesindeki ayın parlaması gibi ışık saçardı. Onu vasfeden: “Ondan önce de ondan sonra da onun gibi birini görmedim, hiçbir beşer de göremeyecektir” derdi.

Şerh ve Îzâh

Hasen Radıyallâhu Anh çok küçük yaşta kıymetli dedesini kaybettiğinden, Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem’in keremli sûretini hatırlamakta güçlük çekmesi münâsebetiyle ona kolayca râbıta yapabilmek için, dayısı Hind ibni Ebî Hâle Radıyallâhu Anh’a, dedesi Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem’in şemâilini sormuştu ve onun kendisine bu husûsta beyânlarda bulunmasına karşı çok harîs (istekli) idi.

Fâtıma Radıyallâhu Anhâ’nın, annesi Hadîce Radıyallâhu Anhâ’dan kardeşi olduğu için, küçükken Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem’in terbiyesi altında büyümüş olan ve bu sebeple Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem’in târifini çok iyi yapan Hind Radıyallâhu Anh ve Alî Radıyallâhu Anh’a şöyle anlattılar:

“Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem (haddizâtında) büyüktü, (kendisini görenlerin nazarında da) büyük görünürdü.

(Ne kadar istese de hiçbir kimse görmezlikten gelerek ona hürmeti terk etme gücünü kendinde bulamazdı.)

Mübârek yüzü (hafif değirmi yani yuvarlak ve dolgunca idi. Rengi; pembe beyaz olup) ayın ondördü gibi parlardı.

Mübârek boyu; ortadan uzunca, çok uzundan da kısacaydı. O, kavminin orta boylusu idi.

Mübârek başı; büyükçe idi (ki, bu O’ nun idrâk gücüne delâlet etmekteydi.)

Mübârek saçları; kıvırcıkla düz arası, hafifçe dalgalıydı.

(Yeni yıkanmışken kolayca şekil alabildiğinde) saçlarını sağa ve sola ikiye ayırırdı, değilse ayırmazdı. Mübârek saçını salıverdiğinde kulak yumuşaklarını geçerdi.

Mübârek rengi bembeyaz ve parlaktı.

Mübârek alnı genişti. Mübârek kaşları (yay gibi) ince, uzun ve düzgündü. (O şekilde ki, hiçbir tüy diğerini geçmezdi.)

Mübârek kaşları birbirine yakın olmayıp çok mükemmeldi. Mübârek kaşlarının arasında bir damar vardı ki, (Allâh için) kızması onu harekete geçirirdi.

Mübârek gözleri (irice olup), kudretten sürmeliydi. (Siyahı çok siyah, beyazı da çok beyaz olup, akında hafif pembelik karışık idi.)

Mübârek burnu hafif uzunca olup (ucu inceydi). Mübârek burnunun üzerinde öyle bir nûr vardı ki, iyice bakmayan kişi sahip olduğu nûrdan dolayı ortasını çıkıntılı zannederdi.

Mübârek sakalı, çok gür ve büyükçe idi.

Mübârek yanakları; düz olup çıkıntılı değildi. (Mübârek ağzı; genişti ki, bu da fesâhatının bir delîli idi.)

Mübârek dişleri; çok keskin ve parlak olup, üst dişlerinin arası hafifçe açık idi.

Mübârek boynu; gümüş gibi güzel ve parlaktı. Düzgünlük ve doğrulukta sanki tasvîr (çizme resim) gibi idi.

Mübârek uzuvları birbirine çok uyumlu ve münâsip idi. Mübârek bedeni mûtedil bir şekilde etli olup, mübârek etleri sarkık değildi.

Karnı şerifleri ve göğsü şerifleri birbirine müsâvî (eşit konumda) idi. Mübarek göğüsleri genişti (ki, bu O’nun asilliğinin ve gücünün alâmetiydi.)

Mübârek omuzlarının arası geniş idi.

Mübârek kemiklerinin eklem yerleriyle omuz başları ince idi (ki, bu onun mükemmel kuvvetinin delîli idi.)

Mübârek uzuvlarının tüysüz kısmı çok parlak ve nurlu idi.

Mübârek vücudu kılsız olup, sâdece göğsünden göbeğine doğru inen bir tüy şeridi vardı.

Mübârek kolları ve omuzları tüylü olup, mübârek kolları uzunca idi.

Mübârek el ayası genişce idi (ki, bu onun hem sûreten hem mânen elinin açıklığının ve cömertliğin en büyük delîli idi.)

Mübârek elleri ve ayakları irice idi.  

Mübârek parmakları ince idi.

Mübârek tabanlarının boşluğu mûtedil olup, ne çok çıkıntılı, ne de çok düşük idi.

Mübârek ayakları düz, pürüzsüz ve yumuşak olduğu için kayganlığından su tutmazdı.

Yürüdüğü zaman meyilli ve engebeli bir yerde yürürcesine ayaklarını sürtmeden sertçe kaldırıp (geminin suda akışı gibi) yürürdü ve yokuştan iner gibi sallanırdı.

(Yürümesi sekînet ve vakarla olup, adım araları geniş idi.)

Bir tarafa bakarken (sâdece mübârek başıyla değil) bütün vücûduyla o tarafa yönelirdi.

Mübârek göz uçları yere doğru eğik olup, (vahiy bekleme ânı dışında) yere bakışı, göğe bakışından daha uzun vukû bulurdu. (Bu da onun sekînet ve ve emniyetinin delîli idi.)

(Onun bütün bakışları: ‛Onlardan bâzılarına dünyâ hayatının süsü olarak kendilerini imtihan etmek için verdiklerimize gözlerini uzatma!’ (Tâhâ Sûresi:131) emrine imtisâlen zarûret miktarı idi.)

(Ashâbını önünde yürütür ve: ‛Arkamı meleklere bırakın!’ buyururdu. Son derece tevâzuundan dolayı) karşılaştığı kişiye önce kendisi selâm verirdi.

Mübârek sırtında bulunan iki kürek kemiği arasında peygamberlerin sonuncusu olduğunu gösteren nübüvvet mührü vardı.

(Hulâsa;) Kâinatın Efendisi (Sallellâhu Aleyhi ve Sellem) insanların en cömerti, en açık gönüllüsü, en doğru sözlüsü, en yumuşak huylusu ve en arkadaş canlısı idi.

Kendisini ilk defa görenler heybetine kapılır, fakat tanıyıp dostluk kuranlar onu çok severlerdi.

(Hâsılı;) Fahr-i Kâinat Efendimiz, gözleri kamaştıracak şekilde nûrların nûru idi. Onu tarife çalışanlar: ‛Ne ondan önce, ne de ondan sonra, onun gibi bir zat görmedik!’ derlerdi. Allâh-u Te‛âlâ’nın sâlat ve selâmları; onun, Ehl-i Beyt’inin ve bütün ashâbının üzerine olsun!”

(Ârif-i Rabbâni Veliyy-i Samedâni Fethullâh el-Bennâni, Fethullâh fî mevlid-i Hayr-i halkıllâh, sh:15-19, Tirmizî, no:3638, Şemâilü’n-Nebî, sh:38, İbnü’l Esîr, Üsdü’l-gâbe, No:5404, 4/619, Beyhakî, Delâilü’n-nübüvve, 1/285)

Meşâyihtan mânevî tarîk ile rivâyet olunduğuna göre; Rasûlüllâh Sallellâhu Aleyhi ve Sellem dâr-ı fenâdan dâr-ı bekâya intikal ve irtihal irâde buyurunca, ashâb-ı kirâmın:

“Yâ Rasûlellâh! Senden sonraya kalıp da cemâlini göremezsek hâlimiz nice olur?” demeleri üzerine şöyle buyurdular:

“Benim evsaf ve şemâilimi yazıp onlara bakın ve yanınızda yüksek bir yere asın!

Her kim onları yükseğe kaldırıp bakarsa beni görmüş gibi olur. Eğer Müslümansa  (ve bana muhabbetle bağlanırsa), Allâh(-u Te‛-âlâ) onun cesedini cehenneme haram kılar.

O kişi kabir azâbından emin olur ve mahşer günü çıplak olarak haşredilmez.

O kişi idareci ise murâdına erer. Allâh-u Te‛âlâ ona, düşmanlarına karşı yardım eder.

Onu bütün şeytanların şerrinden korur. Her korkusundan emin olur.

Her kim bunları bir kağıda yazıp yanında taşırsa, Allâh(-u Te‛âlâ) Adn cennetlerini ona konak yapar.

Sabah namazından sonra (üç salevât-ı şerîfe okuyup), bu şemâili şerîfeye bakana Al- lâh(-u Te‛âlâ) beş yüz hac sevâbı yazar.

Akşam namazından sonra buna bakana altı yüz hac sevâbı yazar.

Yatsı namazından sonra buna bakana ise bin hac sevâbı yazar, kendisine Kur’ân-ı ‛Azîm’i hatmetmiş kimsenin sevâbını yazar ve ayrıca ona bin köle âzâd etmiş kişinin sevâbını yazar.

Allâh(-u Te‛âlâ) büyük fazl(-u kerem) sâhibidir. (Dolayısıyla O’nun, Habîbine muhabbetle bağlanan ve şemâiline tâzimle bakan kimseye bu kadar sevâb vermesine şaşılmaz.)”

Ulemâ şöyle demişlerdir:

“İçinde şemâil-i şerîfe bulunan ev felâkete uğramaz.

İçinde şemâil-i şerîfe bulunan eve şeytan ve fakirlik girmez.

İçinde şemâil-i şerîfe bulunan ev ateşte yanmaz. Şemâil-i şerîfeyi üzerinde taşıyan kişi her türlü musîbetten korunur, ömrü ve devleti uzun olur ve âhiret belâlarından emin olur.

Şemâil-i şerîfe her ne niyetle kırk gün o- kunsa, okuyanın murâdı hâsıl olur.

Şemâil-i şerîfeyi ölümünden sonra kefenine koyduran kişi kabir azâbı görmez, yetmiş melek ona duâ ve istiğfâr eder.” (Fethullâh el-Bennâni, Fethullâh fî mevlid-i Hayr-i halkıllâh, sh:15-19, et-Tirmizî, no:3638, Şemâilü’l-Nebî, sh:38, İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-gâbe, no:5404, 4/619, el-Beyhakî, Delâilü’n-nübüvve, 1/285)

Zürkānî (Rahimehullâh)ın beyânı vechile, mühr-ü şerîfin içinde:

“Allâh tektir, hiçbir ortağı yoktur. Muhammed O’nun kulu ve rasûlüdür.”

Dışının sağ tarafında:

“(İstediğin yerde) istediğin şeye yönel.”

Dışının sol tarafında ise:

“Muhakkak sen yardım olunmuşsun”

yazılıydı ki, sûreti şöyle çizilmiştir.

Tirmizî (Rahimehullâh)dan naklonulduğu üzere bu mührü şerifin bir takım hâsseleri vardır;

Her kim abdest alıp sabahleyin ona bakarsa Allâh-u Te‛âlâ onu akşama kadar muhafaza eder.

Akşamleyin bakanı sabaha kadar hıfzeder.

Ayın başında bakanı sene sonuna kadar tüm belâlardan korur. Yolculukta nazar edenin o seferi mübarek olur ve o sene ölen kişiye îmanla çene kapamak nasip olur.

Ömründe bir kere dahi muhabbet ve îmanla Kendisine nazar edeni Allâh-u Te‛âlâ o kişi kendisine kavuşuncaya kadar istenmedik her türlü şeyden hıfz eder. (Muhammed el-Bintenî, Medâricu’s-su‛ûd ile’ktisâi’l-bürûd, sh:64)